هواي صبح امروز آفتابي و كمي سرد هست. لحظاتي پيش مي آد كه يه حالت از هوا، آدم رو مستقيماً به ياد و خاطره اي متناسب با همان وضعيت مي اندازد. صبح امروز، وقتي روي بالكن خانه ام ايستاده و بسوي خورشيد نگاه ميكردم كه از پشت نيروگاه برق شهر ”ايشوايلر“ به آرامي سر بر مي آورد، بدون لحظه اي درنگ و بدون كمترين تعمد و يا خواسته اي، بياد كابل افتادم. هوائي اين چنين را، شايد در ماههاي زيادي بتوان در كابل امتحان كرد. اگر چه در اروپا شايد تنها يكي دو روز چنين هوائي رو داشته باشي، اما در آنجا هفته ها و ماههاي زيادي رو ميشه چنين هوائي رو شاهد بود. بهمين دليل هست كه در ضمير ناخودآگاهم، ياد و لرزه ويژه چنين صبحدمي، جاي خاصي رو بخودش اختصاص داده. در چنين ساعاتي، وقتي از خيابانهاي گوناگون كابل ميگذشتم و يا ميگذشتيم، چه آنهائي را عبور و مرور از ميانشان در ساعاتي ممنوع بود، و چه در بخش هاي ديگر شهر، هنوز حيات متعارف و عادي شهر شروع نشده بود. زندگي در كابل تفاوت هاي ويژه اي با ساير شهرها و يا پايتخت هاي ساير كشورها داشت. ملزومات جوامع صنعتي ايجاب ميكند كه كارگران از ساعات خيلي زودتر و حتي گاهاً در تاريكي صبح گاهان براي رسيدن به سرويسي و يا استفاده از اتوبوس و قطاري، بسوي محل كار خودشان بروند. در كابل اما، از چنين تراكم اثري نبود. كارخانه هاي شهر، از چنين ضرورتهاي تبعيت نمي كردند. بخش بزرگي از كارخانه هاي موجود در شهرك صنعتي كابل، عملاً يا تعطيل بودند و يا با حداقل ظرفيت كار ميكردند. و كارهاي اداري شهر نيز عمدتاً از ساعت هشت و يا نه صبح شروع ميشد. ورود به منطقه مسكوني بزرگي كه براساس طرح خانه سازي صدهزار خانواري، كه با همكاري روس ها و افغانها پيش ميرفت، نشان از فضاي خاصي داشت. مناطق مسكوني به سبك مجتمع هاي روسي، خيابان بندي ها و مغازه هاي تعاوني و امثالهم، خلاصه اينكه اگر چه به مشكل مسكن پاسخي كاملاً مساعد داده ميشد، اما اين ساختار از زندگي بيشتر متناسب با مناطقي بود كه زندگي در خانه هاي قوطي مانند را بخاطر ضرورت زندگي در شهر مي پذيرفتنند. بهرحال وقتي وارد اين مجموعه ميشدم، بوي خاك و طعم گرماي خورشيد و صداي خنده و شادي كودكان و آواز هائي كه از راديوهاي سربازان نگهبان مجتمع ها، تركيب پيچيده اي ايجاد ميكرد كه حال با ديدن طلوع خورشيد و حس سرماي صبح گاهي روي پوست خود، با يك تلنگر به آن محله پرتاب شده ام.