چهل و هشت سال پیش، خانوم ساشین لیتل فیتر " Littlefeather " بجای مارلن براندو روی سن جایزه اسکار رفته و عدم قبول جایزه توسط مارلن براندو را در متنی کوتاه به گوش جهانیان رساند. در آن زمان متن اولیه و طولانی تر نوشته مارلن براندو بخاطر ذیق وقت خوانده نشد. این متن تنها پس از چهل و پنج سال یعنی در سال 2018 توسط ساشین در یک برنامه رادیوئی خوانده شد. متن زیر برگردان آن نوشته هست:

   دویست سال هست ما به سرخ پوستان که برای سرزمین، زندگی، خانواده و حق آزادی خود می جنگند، گفته ایم: " دوستان عزیز، اسلحه خود را زمین بگذارید تا با هم مذاکره کنیم. ما تنها زمانی با شما درباره صلح صحبت کرده و به توافق مشترک می رسیم که اسلحه تان را کنار بگذارید."

   وقتی آنها سلاح های خود را کنار گذاشتند، ما آنها را به قتل رساندیم. ما به آنها دروغ گفته بودیم. ما آنها را از سرزمین هایشان بیرون رانده ایم. ما در حالی که با آنها در توافق نامه های جعلی که آنها را معاهدات متقابل نام نهاده بودیم، هیچگاه مفاد آنرا رعایت نکردیم. آنها را گرسنه نگهداشتیم. ما آنها را به گدایانی در قاره بدل کردیم. آنقدر که زندگی بیادمان می آورد، اینگونه با آنها رفتار کرده ایم. با هر تفسیری از تاریخ، هرچند پیچیده، ما درستکار نبوده ایم. ما برحق نبوده ایم خصوصاً در رفتاری که با آنها نشان دادیم. برای آنها، ما مجبور نیستیم دردشان را تسکینی باشیم. و مجبور نبوده ایم توافقات با آنها را رعایت کنیم زیرا قدرت این حق را به ما داده که به دیگران حمله کنیم، اموال شان را بگیریم، جانشان را بگیریم. وقتی آنها سعی می کنند از سرزمین، از آزادی خود دفاع کنند خود به جنایت دست می زنیم و آنها را جنایتکار می نامیم.

   اما یک نکته در هستی وجود دارد که محدود به چنین انحرافی در آن زمان نیست و آن، حکم عظیم تاریخ است. و تاریخ قطعاَ درباره ما قضاوت خواهد کرد. آیا ما به این امر اهمیت می دهیم؟ این رفتار نشانه یک شیزوفرنی اخلاقی است که به ما اجازه می دهد در سرودهای ملی خود فریاد زنیم تا همه جهانیان گوش بسپارن که ما در هر صفحه از تاریخ و زمانی که بیش از صدها سال سرخ پوستان آمریکا را به گرسنگی، تشنگی و مرگ تحقیر آمیز محکوم کرده ایم، آیا صدای مخالفت آنان بگوش نخواهد رسید؟

   به نظر میرسد که اصل احترام و عشق به همسایگان ما در این کشور ناکارآمد شده است. همه آنچه را که ما انجام داده ایم، همه آنچه را که ما با اعمال قدرت توانسته ایم به دست بیاوریم، صرفاً نابودی امیدهای کشور و ساکنان تازه متولد شده در این دنیا و همچنین دوستان و فرزندان ما بوده اند. ما ثابت کرده ایم انسانهائی نبودیم که به توافقات خود عمل کنیم.

   شاید شما در این لحظه با خود بگوئید همه اینها به جهنم، چه ربطی به جوایز اسکار دارد؟ چرا این زن اینجا ایستاده و برنامه جشن ما را خراب می کند؟ با اموری که به ما مربوط نیست و برایمان اهمیتی ندارد و اینگونه به ارزش های ما حمله می کند؟ همه اینها اتلاف وقت و پول خود و آوردن کسی برای حمله به ما هست.

   من فکر می کنم پاسخ همه این سوالات ناگفته در این هست که آکادمی فیلم به اندازه همه مسئول تحقیر سرخ پوستان و تمسخر شخصیت آنها بوده؛ این آکادمی آنها را وحشی، دشمن و نیروی شیطانی توصیف کرده است. به اندازه کافی دشوار هست کودکانی در این دنیا بخواهند بزرگ شوند با چنین تحقیری. هنگامی که کودکان سرخ پوست به تلوزیون نگاه می کنند و فیلم می بینند، وقتی می بینند که چگونه نژادشان در فیلم به تصویر کشیده می شود، ذهن آنها بگونه ای آسیب می بیند که ما دیگر هیچگاه قادر به شناسائی آنان نخواهیم بود.

   اخیراً اقداماتی محدود و مختصر برای اصلاح این وضعیت انجام شده است؛ اما همه آنها بسیار ناپایدار و بشدت اندک بوده اند. بنابر این، من بعنوان عضوی از این حرفه و این مجموعه آکادمی فیلم احساس می کنم قادر نیستم بعنوان یک شهروند ایالات متحده این جایزه را قبول کنم. من فکر می کنم جوایز در این کشور تا زمانی که شرائط سرخ پوستان بطور بنیادی تغییر نماید، فاقد هرگونه ارزش خواهد بود. اگر ما در حفظ آنان نقش نداریم، لااقل در نقش جلاد آنها بازی نکنیم.

   من میتوانستم اینجا و در برابر شما بوده باشم و با شما این مطالب را در میان بگذارم، اما احساس کردم بهتر است برای کمک و مرهمی بر این زخم از راه دیگری استفاده کنم. اینگونه شاید بتوان نقش مناسب تری ایفا کرد برای صلحی که بمثابه شرف هر کدام از ما باشد تا اینگونه رودخانه ها جاری شوند و سرسبزی جهان را فراگیرد.

   امیدوارم کسانی که این جملات را گوش می دهند آنرا تجاوزی بی ادبانه در نظر نگیرند. بلکه به عنوان تلاشی بفهمند جدی که امری بسیار مهم را در مرکز توجه قرار داده است. آیا این کشور حق دارد مدعی شود که حقوق همه مردم برای زندگی آزاد و مستقل را رعایت می کند و از حق آنها بر سرزمین هائی که زندگی آنان در آن جاری بوده، حمایت کرده است؟

   از لطف و توجه و احترام شما به خانم ساشین لیتل فیتر تشکر می کنم. ممنون و شب شما بخیر.

   مارلن براندو